عن علی بن محمد الهادی علیهما السلام انه لقی ابلیس و سئل عنه فقال من انت؟فقال:انا قاتل هابیل و انا الراکب مع نوح فی الفلک و انا عاقر ناقه صالح انا صاحب نار ابراهیم نان مدّبر قتل یحیی انا صاحب منشاء زکریّا انا ممکّن قوم فرعون من النیل انا مجیب السحره و قائدهم الی موسی انا صاتع عجل سامری انا المجمع بقتال محمد یوم حنین انا ملقی الحسد یوم السقیفه فی علوب المؤمنین انا صاحب هودج عائشه یوم الجمل انا الواقف فی عسکر معاویه فی صفین انا الواقف یوم کربلا انا امام المنافقین انا مهلک الولین انا مضلّ الآخرین انا مخلوق من نار ولا طین انا الذی غضب الله علیّ رب العالمین الی یوم الدین فقال علی بن محمد:بحق الله علیک اِلّا دلّلتنی عملا اتقرب به الی الله عزوجل فقال ابلیس:اقنع من دیناک و استعن علی الآخرة بحبّ علی بن ابیطالب علیه السلام و بغض اعدائه فانّی عبدت الله فی سبع سموات و عصیته فی سبع ارضیه فلاوجدت ملکا مقربا و لا نبّاً مرسلا و هو یتقرب بحبّ علی بن ابیطالب علیه السلام.
ترجمه:امام هادی علیه السلام روزی ابلیس را دید و از او پرسید که چه کسی هستی؟ابلیس گفت:من قابل و کشنده فرزند آدم بنام هبیل هستم.من با نوح پیامبر در کشتی سوار شدم(برای تباهی آنها و هلاکت اهل کشتی)و من کشنده شتر صالح پیامبرم.من موجب بآتش ابراهیم هستم.من نقشه قبل یحیی را کشیدم.من سبب قتل زکریا با ارّه شدم.من روان کننده لشکر فرعون به رود نیل شدم که آنها غرق شوند.من جادوگران را راضی نمودم که با موسی درگیر شوند و آنها را راهنمائی نمودم من سازنده گوساله سامری بودم.من مردم را در جنگ حنین برای کشتی پیامبر اکرم جمع کردم.من حسادت را در دل امّت در روز سقیفه انداختم(تا غصب خلافت حضرت علی علیه السلام بشود)من محمل عایشه را در جنگ جمل با علی علیه السلام بستم.من در لشکر معاویه در جنگ صفین،کار ساز بودم من در روز عاشورا در کربلا،لشکر یزید را تشویق می کردم در ریختن خون حسین بن علی علیه السلام و اصحابش.من امام اهل نفاق هستم.من نابود کننده اقوام اولین بودم و گمراه کننده اقوام آخرین هستم من از آتش نه خالک خلق شده ام.من مورد خشم خداوند تا آخر خلقت هستم.سپس امام هادی علیه السلام فرمود:ترا بخدا قسم که اعمالی که موجب تقرّب به خدا می شود.بیان کن؟ابلیس گفت:در دنیا با قناعت زندگی کن و برای نجات در آخرت،به محبّت علی بن ابیطالب علیه السلام تمسک بنما و به دشمنی با دشمنان آنحضرت زندگی کن.بدرستیکه خدا را در هفت آسمان عبادت کرده و در هفت زمین معصیت نمودم و در این عمر طولانی یافتم که هر فرشته مقربی و هر پیامبر مرسلی با محبت علی بن ابیطالب علیه السلام به خداوند جهان،تقرّب می جوید.(کتاب طوالع الانوارص166)